Polityka rachunkowości dla Jednostki korzystającej z uproszczeń zgodnie z ustawą o rachunkowości – część 4

  1. Środki trwałe w budowie: wycenia się w wysokości ogółu kosztów pozostających w bezpośrednim związku z ich nabyciem lub wytworzeniem. W uzasadnionych przypadkach do ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środków trwałych w budowie zalicza się różnice kursowe z wyceny należności i zobowiązań powstałe na dzień bilansowy oraz odsetki od zobowiązań finansujących wytworzenie lub nabycie środków trwałych.Jeżeli środki trwałe w budowie utracą swoją ekonomiczną wartość spółka dokonuje odpisu aktualizującego.
  2. Długoterminowe aktywa finansowe: Udziały lub akcje: wycenia się według ceny nabycia pomniejszonej o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości.
  3. Należności: wycenia się w kwotach wymaganej zapłaty, z zachowaniem zasady ostrożnej wyceny (po pomniejszeniu o odpisy aktualizujące). Należności wycenia się w kwocie wymaganej zapłaty. Do przeliczenia należności wyrażonych w walutach obcych na dzień bilansowy stosuje się kursy średnie NBP takie same jak przyjęte dla celów podatkowych. Stosownie bowiem do art. 4 ust. 4 Ustawy o Rachunkowości jednostka może w ramach przyjętych zasad rachunkowości stosować uproszczenia, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na realizację obowiązku jasnego o rzetelnego przedstawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki. Próg istotności został opisany w niniejszej polityce rachunkowości. Różnice kursowe dotyczące należności wyrażonych w walutach obcych powstałe przy ich uregulowaniu zalicza się odpowiednio: ujemne do kosztów finansowych i dodatnie do przychodów finansowych.
  4. Środki pieniężne: Środki pieniężne wykazuje się w wartości nominalnej. Do przeliczenia środków pieniężnych wyrażonych w walutach obcych na dzień bilansowy stosuje się kursy średnie NBP takie same jak przyjęte dla celów podatkowych (w ramach zachowania zasady istotności).
  5. Rozliczenia międzyokresowe kosztów czynne: Jednostka dokonuje czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów, jeżeli dotyczą one przyszłych okresów sprawozdawczych. Odpisy czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów następują stosownie do upływu czasu z zachowaniem zasady ostrożności. Rozliczenia międzyokresowe czynne dzielą się na długo i krótkoterminowe.
  6. Kapitały własne: Kapitały (fundusze) własne ujmuje się w księgach rachunkowych z podziałem na ich rodzaje i według zasad określonych przepisami prawa, postanowieniami umowy o utworzeniu jednostki. W ramach kapitału własnego jednostka wyodrębnia m.in.:
  • Kapitał (fundusz) podstawowy
  • Kapitał (fundusz) zapasowy
  • Kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny
  • Pozostałe kapitały (fundusze) rezerwowe
  • Zysk/stratę lat ubiegłych
  • Wynik finansowy okresu sprawozdawczego

Zasady tworzenia i przeznaczania (podziału czy umorzenia) kapitału zakładowego, zapasowego oraz pozostałych kapitałów rezerwowych określa Kodeks Spółek Handlowych oraz podjęte na jego podstawie Uchwały Zgromadzenia Wspólników.

Zasady wyceny kapitału rezerwowego z tytułu aktualizacji wyceny, pozostałych kapitałów własnych, zysków / strat lat ubiegłych i wyniku finansowego bieżącego okresu wynikają z Ustawy o rachunkowości i przyjętej przez Spółkę polityki rachunkowości.

Kapitał podstawowy Spółki wykazuje się w wysokości określonej w umowie lub statucie i wpisanej w rejestrze sądowym.

Kapitał podstawowy wycenia się nie rzadziej niż na dzień jego zmiany w wartości nominalnej.

Zgromadzenie Wspólników może zdecydować o dokonaniu odpisów na kapitał zapasowy.

Kapitał (fundusz) rezerwowy może być tworzony z zysku netto do wysokości ustalonej przez Zgromadzenie Wspólników, niezależnie od kapitału zapasowego.

Na kapitał (fundusz) rezerwowy może być przekazywany cały zysk netto (100 procent) zgodnie z Uchwałą Zgromadzenia Wspólników.

Na kapitał (fundusz) rezerwowy mogą być także przeznaczone określone wpływy Spółki, jeżeli nie jest to sprzeczne z obowiązującymi przepisami prawa.

Zysk/strata lat ubiegłych na mocy uchwały Zgromadzenia Wspólników jest przeznaczona na kapitał zapasowy, rezerwowy lub inny, jeśli jest to zgodne z obowiązującym prawem.

Wynik finansowy netto jest ustalony księgowo na koniec roku obrotowego, w momencie zamknięcia ksiąg rachunkowych Spółki.

Rozliczenie wyniku finansowego następuje na dzień podjęcia Uchwały przez Zgromadzenie Wspólników.

  1. Rezerwy: tworzy się na pewne lub o dużym stopniu prawdopodobieństwa przyszłe zobowiązania, których kwotę można w sposób wiarygodny oszacować, a w szczególności na straty z transakcji gospodarczych w toku, w tym z tytułu udzielonych gwarancji, poręczeń, operacji kredytowych, skutków toczącego się postępowania sądowego.
    Rezerwy zalicza się do pozostałych kosztów operacyjnych, kosztów finansowych lub strat nadzwyczajnych, zależnie od okoliczności, z którymi przyszłe zobowiązania się wiążą. Powstanie zobowiązania, na które uprzednio utworzono rezerwę, zmniejsza rezerwę.

Niewykorzystane rezerwy, wobec zmniejszenia lub ustania ryzyka uzasadniającego ich utworzenie, zwiększają na dzień, na który okazały się zbędne, odpowiednio pozostałe przychody operacyjne, przychody finansowe lub zyski nadzwyczajne.

Leave Comment

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *