Zmiany w podatkach dochodowych PIT i CIT od 1 stycznia 2018 r. – część 1

Ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wprowadza zmiany w ustawach PIT, CIT i ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W uzasadnieniu do projektu ustawy przeczytamy, że celem zmian w jest m.in. uszczelnienie systemu podatku dochodowego, w taki sposób aby powiązać wysokość płaconego przez duże firmy (głównie chodzi tu o duże firmy międzynarodowe) podatku dochodowego z faktycznym miejscem uzyskiwania przez nie dochodu. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2018 r.

Najważniejsze zmiany opisujemy poniżej:

  1. Minimalny podatek od nieruchomości w PIT i CIT

W ustawie o PIT wprowadzono nowy artykuł 30g, a w ustawie o CIT art. 24b, które określają podstawę opodatkowania za każdy miesiąc na poziomie 0,035% dla budynków handlowo-usługowych (centra handlowe, domy towarowe, samodzielne sklepy i butiki, pozostałe handlowo-usługowe) oraz budynków biurowych. Nowe przepisy mają dotyczyć położonych na terytorium RP środków trwałych o wartości początkowej przekraczającej 10 mln. zł.

  1. Zyski kapitałowe i pozostałe zyski w CIT

Do art. 5 ustawy CIT dodano ust. 1 a, który wprowadza opodatkowanie zysków kapitałowych jako odrębne źródło. Od 1 stycznia 2018 r. brak będzie możliwości łączenia zysków i strat z tych dwóch źródeł. Do zysków kapitałowych zaliczać się będą również zyski z udziałów w spółkach osobowych.

  1. Koszty finansowania dłużnego jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podatnicy zobowiązani będą wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego (m.in. odsetki, prowizje, opłaty, premie, część odsetkową rat leasingowych) w części w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekroczy 30% kwoty nadwyżki przychodów całkowitych pomniejszonych o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania pomniejszonych o wartość podatkowych odpisów amortyzacyjnych oraz kosztów finansowania dłużnego.

Nadwyżką kosztów finansowania dłużnego jest kwota nadwyżki podatkowych kosztów finansowania dłużnego nad przychodami o charakterze odsetkowym.

Powyższe ograniczenie nie znajdzie zastosowania do nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3 mln zł.

Koszty nieodliczone w danym roku podatkowym będzie można odliczyć w kolejnych 5 latach podatkowych z zastosowaniem limitu.

Opisana wyżej zasada nie znajdzie zastosowania w przypadku banków i innych przedsiębiorstw finansowych wymienionych w ustawie.

  1. Ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów kosztów pośrednich od usług niematerialnych oraz WNiP i znaków towarowych

Dodany do CIT art. 15e zobowiązuje wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów wymienione poniżej koszty przekraczające w roku podatkowym kwotę odpowiadającą 5% nadwyżki przychodów ogółem pomniejszonych o przychody z odsetek nad sumą kosztów podatkowych pomniejszonych o podatkowe odpisy amortyzacyjne oraz odsetki, poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych lub podmiotów mających siedzibę w rajach podatkowych:

  1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
  2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z WNiP i znaków towarowych,
  3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek (innych niż udzielone przez banki i kasy oszczędnościowo-kredytowe).

Powyższa zasada znajdzie zastosowanie do nadwyżki wyżej wymienionych kosztów ponad kwotę 3 mln. zł.

Kwota kosztów nieodliczona w danym roku będzie podlegać odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych z zastosowaniem limitu.

Leave Comment

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *