Ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wprowadza zmiany w ustawach PIT, CIT i ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W uzasadnieniu do projektu ustawy przeczytamy, że celem zmian w jest m.in. uszczelnienie systemu podatku dochodowego, w taki sposób aby powiązać wysokość płaconego przez duże firmy (głównie chodzi tu o duże firmy międzynarodowe) podatku dochodowego z faktycznym miejscem uzyskiwania przez nie dochodu. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2018 r.
Najważniejsze zmiany opisujemy poniżej:
- Minimalny podatek od nieruchomości w PIT i CIT
W ustawie o PIT wprowadzono nowy artykuł 30g, a w ustawie o CIT art. 24b, które określają podstawę opodatkowania za każdy miesiąc na poziomie 0,035% dla budynków handlowo-usługowych (centra handlowe, domy towarowe, samodzielne sklepy i butiki, pozostałe handlowo-usługowe) oraz budynków biurowych. Nowe przepisy mają dotyczyć położonych na terytorium RP środków trwałych o wartości początkowej przekraczającej 10 mln. zł.
- Zyski kapitałowe i pozostałe zyski w CIT
Do art. 5 ustawy CIT dodano ust. 1 a, który wprowadza opodatkowanie zysków kapitałowych jako odrębne źródło. Od 1 stycznia 2018 r. brak będzie możliwości łączenia zysków i strat z tych dwóch źródeł. Do zysków kapitałowych zaliczać się będą również zyski z udziałów w spółkach osobowych.
- Koszty finansowania dłużnego jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.
Podatnicy zobowiązani będą wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego (m.in. odsetki, prowizje, opłaty, premie, część odsetkową rat leasingowych) w części w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekroczy 30% kwoty nadwyżki przychodów całkowitych pomniejszonych o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania pomniejszonych o wartość podatkowych odpisów amortyzacyjnych oraz kosztów finansowania dłużnego.
Nadwyżką kosztów finansowania dłużnego jest kwota nadwyżki podatkowych kosztów finansowania dłużnego nad przychodami o charakterze odsetkowym.
Powyższe ograniczenie nie znajdzie zastosowania do nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3 mln zł.
Koszty nieodliczone w danym roku podatkowym będzie można odliczyć w kolejnych 5 latach podatkowych z zastosowaniem limitu.
Opisana wyżej zasada nie znajdzie zastosowania w przypadku banków i innych przedsiębiorstw finansowych wymienionych w ustawie.
- Ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów kosztów pośrednich od usług niematerialnych oraz WNiP i znaków towarowych
Dodany do CIT art. 15e zobowiązuje wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów wymienione poniżej koszty przekraczające w roku podatkowym kwotę odpowiadającą 5% nadwyżki przychodów ogółem pomniejszonych o przychody z odsetek nad sumą kosztów podatkowych pomniejszonych o podatkowe odpisy amortyzacyjne oraz odsetki, poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych lub podmiotów mających siedzibę w rajach podatkowych:
- usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
- wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z WNiP i znaków towarowych,
- przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek (innych niż udzielone przez banki i kasy oszczędnościowo-kredytowe).
Powyższa zasada znajdzie zastosowanie do nadwyżki wyżej wymienionych kosztów ponad kwotę 3 mln. zł.
Kwota kosztów nieodliczona w danym roku będzie podlegać odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych z zastosowaniem limitu.
